เจาะกลางใจ โดย…ขุนพิเรนทร์
คำถามของแอดมินเพจคนอ้วนอารมณ์เสีย ถามมาในรายการวิทยุที่จัดด้วยกัน ทำไมคนไทยด้วยกันถึงกินทุเรียนแพงทั้งๆที่เป็นทุเรียนตกเกรด
ตอบงัยดี…ในรายการสดก็อึ้งไปพักใหญ่ๆ ก็เลยบอกว่า ทุเรียนที่ขายในบ้านเราเป็นทุเรียนแก่ สุกพร้อมกิน น้ำหนักมันจะหายไปเรื่อยๆ บางทีมีพักในร้านสี่ห้าวันกว่าจะสุก น้ำหนักหายไปวันละ 5-10% พ่อค้าก็ต้องบวกราคาไว้
ส่วนตัว “ขุนพิเรนทร์” ตามประสาคนที่เจ็บจนชินชาเรื่องทุเรียนอ่อน ลุ้นไม่ให้เจอทุเรียนอ่อนเป็นใช้ได้ ยิ่งถ้าเจอสวนใหนที่ถูกด้วยคุณภาพด้วย ถือเป็นกำไรสุดๆ
ประเด็นบ้านเราขายทุเรียนแพงก็น่าคิดอยู่เหมือนกัน ส่วนใหญ่เป็นแผงที่ไปรับจากสวน จากแผง จากล้งแล้วมาขายต่อ กว่าจะถึงมือผู้บริโภคก็หลายต่อเหมือนกัน เป็นฟันเฟืองในการกระจายสินค้า เป็นฟันเฟืองในธุรกิจเกษตรอย่างหนึ่ง เป็นธรรมดาซื้อมาก็ต้องเอากำไรเป็นทอดๆ
ส่วนสวนทุเรียนหลายสวนที่รู้จักไม่ได้ทำทุเรียนส่งจีนก็มีนะครับ เขาทำทุเรียนขายในไทยนี่หละ ได้ราคาดีพอสมควร หลายคนเปิดแผงขาย ทั้งแกะขายเนื้อหรือชั่งเป็นลูก ขายออนไลน์ก็มี
เข้าใจความหมายและคำถามของคนอ้วนอารมณ์เสียนะครับ ที่อยากให้คนไทยเข้าถึงทุเรียนได้มากกว่านี้หลายคนอยากกินทุเรียนแต่สู้ราคาไม่ไหวก็มี หลายคนมองบ้านเราปลูกทุเรียนปีหนึ่งผลผลิตเป็นล้านตันของดีๆคัดส่งนอก คัดส่งจีน อย่างตอนนี้ราคาส่งจีนกิโลกรัมละ 115 บาท แต่ทุเรียนข้างทางทั้งที่เป็นทุเรียนตกเกรด ขายตั้งแต่ราคา 100 ยัน 180 บาท ทั้งๆที่ทุเรียนตกเกรดกิโลกรัม 50 บาท
หลายคนหลายมุม เกษตรกรต้นทุนการผลิตก็นับวันจะสูงขึ้นก็อยากได้ราคาดีๆ คนรับมาขายก็อยากได้กำไร/ประกันความเสี่ยง ส่วนคนกินก็อยากกินของถูกคุณภาพดี ต่างคนต่างยืนอยู่ในมุมของตน
ที่อยากจะบอกจริงๆคือ ทุเรียนในไทยนี่หละอร่อยที่สุด ถ้าแก่จัดและสุกธรรมชาติ ของแบบนี้คนจีนไม่ได้กินแน่ๆ
ส่วนคำถามของคนอ้วนอารมย์เสียเราจะเจอทุเรียนที่ถูกๆแบบสามโลร้อยในตลาดหรือเปล่า…ตอบเลยว่า..ยากมากกกกก
